Eind 2020 voerde het landelijke programma Eén tegen eenzaamheid voor het tweede achtereenvolgende jaar de benchmark Eén tegen eenzaamheid uit, met als doel de voortgang van het actieprogramma in kaart te brengen. De benchmark geeft inzicht in de voortgang van de eenzaamheidsaanpak. In totaal 100 gemeenten, waaronder Zoetermeer, namen deel.

Centrale conclusies

De coronacrisis heeft een grote invloed gehad op de gehele samenleving het afgelopen jaar en zo ook op de aanpak tegen eenzaamheid. De impact werkt twee kanten op: enerzijds geven gemeenten aan dat de aanpak (deels) te lijden heeft gehad onder de situatie, anderzijds zijn er nieuwe initiatieven ontstaan en is er een verhoogd bestuurlijk bewustzijn op het thema eenzaamheid. Het overgrote deel van de deelnemende gemeenten is actief bezig met de aanpak eenzaamheid (denk aan signaleren, doorbreken, opbouwen van het netwerk en verduurzamen). De aanpak is nog niet overal (voldoende) duurzaam. Dat is dan ook meteen de meest genoemde uitdaging. Dit geldt ook voor Zoetermeer.

De ‘tools’ vanuit het actieprogramma worden door veel gemeenten gebruikt. Van deze tools blijkt dat vooral de adviseurs vaak worden betrokken bij het vormgeven van de aanpak. Gemeenten weten het programma beter te vinden dan in 2019, maar nog niet op alle onderdelen even goed.

Wat betreft de actieve partijen binnen de lokale coalities zien we dat dit voornamelijk welzijnsorganisaties, vrijwilligers- en cliëntorganisaties en ouderenbonden zijn. Ook in Zoetermeer is de uitdaging om de lokale community tegen eenzaamheid uit te breiden met deelnemers uit het onderwijs, de woningcorporaties, sportorganisaties maar zeker ook ondernemers. Ook willen we in Zoetermeer meer gebruik gaan maken van ideeën en initiatieven van mensen die zelf eenzaam zijn (geweest). Nu worden activiteiten vooral gekozen en uitgevoerd door intermediaire organisaties.