Eens per week op donderdagmiddag lopen vijf stoere dames van verschillende leeftijden een uur door de parken van Zoetermeer. Eén van hun neemt hierin het voortouw en zoekt een leuke wandelroute uit.

Birthe Bazin verhuisde een jaar geleden van het Oosterheemplein naar het Albrandswaard. Ze ging op zoek naar vertier en nieuwe kennissen, want “er komt niemand aan de deur bellen om te vragen of je mee gaat,” aldus Birthe. “Je moet zelf eropuit gaan om mensen te ontmoeten.”

Stichting Piëzo heeft een ‘cafeetje’ genaamd ’t Vonkje en Birthe werd aangeraden daar eens te gaan kijken. Ze kwam Christina van Piëzo tegen, die haar een programma voorlegde wat er allemaal te doen was en waar ze eventueel interesse in zou kunnen hebben. Birthe is begonnen met Spaanse les, maar de groep was helaas al te ver met de stof om het makkelijk op te pakken.                                                                                                                                         Christine vertelde haar dat ze een wandelgroep wilde opstarten en vroeg of Birthe daar iets voor voelde. “Ik ben een echt buitenmens, dus ja,” had Birthe gereageerd.

Een tijd geleden kwam Birthe erachter dat haar hart niet helemaal in orde was. Naast medicijnen werd haar aangeraden veel naar buiten te gaan en te bewegen. Dit doet ze dan ook. Ze gaat iedere dag boodschappen doen, loopt een rondje en in de middag wandelt ze met een kennis die zijn hondje uitlaat.

De wandelgroep is twee maanden geleden opgestart en bevalt goed. “Ik loop wel met een rollator, maar dat is geen probleem,” vertelt Birthe. “We lopen ongeveer een uur met halverwege een kleine rustpauze. Ik neem wel eens mandarijntjes mee om dan lekker met elkaar op te eten. Na afloop drinken we vaak koffie bij Piëzo. Ik vind wandelen super en als ik eens een keer geen zin heb, dwing ik mezelf het toch te doen.”

Tot aan de corona-tijd deed Birthe vrijwilligerswerk bij Magnolia. “Ik ben er mee gestopt toen het verplicht werd mondkapjes en een pak te dragen. Knuffelen en aanraken mocht uiteraard niet meer. Dat was niks voor mij. Ik mis het wel, want ik heb dit acht jaar gedaan, maar ik woon nu te ver weg en ik ben er te oud voor.”

Toch komt Birthe nog regelmatig op het Oosterheemplein. Eens in de twee weken gaat ze met de regiotaxi naar de Oosterkerk voor het volgen van de Alpha cursus en mee te doen in een discussiegroep. Dit laatste doet ze al twee jaar. “Het is superleuk. We zijn met twaalf mensen van zeer verschillende afkomst met en zonder geloof. Het blijft altijd respectvol. En we worden ook nog eens verwend met een heerlijke lunch.”                                                                            Ook bezoekt Birthe de soos van de Oase bij haar om de hoek om gezellig koffie te drinken of spelletjes te doen.

Birthe wil graag anderen enthousiast maken om iets te ondernemen, maar ervaart dat dit niet zo makkelijk is. “Als je zelf niets onderneemt, kan eenzaamheid toeslaan. Je wordt dan contactarm en bang. Ik zie het om me heen gebeuren. Er werd hier Burendag georganiseerd met allerlei dingen om te doen. Hiervoor werden vrijwilligers gevraagd, maar er werd nauwelijks op gereageerd. Toen heb ik me aangemeld, want ook met een rollator kun je meehelpen. Ze zeggen wel eens over me: die Zweedse is een beetje gek, maar dat kan me niets schelen. Ik blijf alles positief benaderen.”

Natuurlijk heeft Birthe ook wel eens een mindere dag. “Als ik daarin blijf hangen, zeggen mijn kinderen dat ik terug moet naar mijn positieve zelf, omdat ik verkeerd bezig ben en dat helpt.”

De wandelgroep heeft nog geen winter meegemaakt. Birthe heeft er ook nog niet bij stilgestaan hoe dat zal gaan. “Een beetje regen vind ik echt niet erg en ook op kou kun je je kleden. We kunnen alleen niet lopen met ijzel en storm, maar verder toch wel. We zullen wel zien hoe het gaat lopen.”