Deze maand maken we kennis met Jannie van Maldegem, aanspreekpunt bij buurttuin Zoete Aarde in de Leyens. Daarnaast verzorgt Jannie verschillende schrijfontmoetingen.

Het is woensdagmiddag en het terras van buurttuin ‘Zoete aarde’ zit vol mensen. Iemand smeert brood, iemand schept soep op. Mensen groeten elkaar. “Omdat woensdag tegenwoordig mijn ‘omadag’ is ben ik niet vaak meer bij de soeplunch”, vertelt Jannie. “Ik mis het want tussen 12 en 13 midden in de week is er veel te beleven in de buurttuin. Bekenden groeten elkaar, schuiven aan tafel. Onbekenden worden hartelijk uitgenodigd er bij te komen zitten. Wie ben je? Waar kom je vandaan? Dit soort vragen stel ik graag. Vaak volgt dan de vraag: “Zou je ook iets willen doen in de buurttuin?”

Jannie is een groot deel van haar leven kleuterjuf geweest. “Soms denk ik dat een baan bij een uitzendbureau mij ook wel gepast had. Ik houd er van om mensen te helpen om hun bestemming te vinden. Oeps, dat klinkt wel groots. Te zoeken naar waar iemand plezier in heeft, dat is het ook. Wat kun je betekenen voor de buurt, de stad, je medemens. Wat heb je zelf nodig om te kunnen groeien en bloeien. Mooie vragen om mee bezig te zijn.”

Jannie doet dat in de buurttuin Zoete Aarde aan de Broekwegzijde in de Leyens, maar ook tijdens schrijfontmoetingen. “Bij schrijven denk je misschien eerst aan spelling, hoe hoort het. Daar gaat dit schrijven niet over. Het is als het ware ‘praten op papier.’ In een kleine groep mensen, meestal vrouwen en een enkele moedige man, deel je wat er in jou omgaat. Je leest aan elkaar voor en luistert. Soms denk ik dat dat het allerbelangrijkste is van deze schrijfbijeenkomsten. Dat er heel aandachtig naar elkaar geluisterd wordt. Zonder discussie, zonder oordeel. Het is magisch om mee te maken hoe mensen zich gehoord voelen en in verbinding komen met zichzelf en de ander.”

“In september schrijf ik weer in kunstgarage Franx, in de Ichthuskerk, in een museum in Den Haag, tijdens een wandeling door Den Haag en na een film in het filmhuis. Allemaal momenten om elkaar schrijvend en lezend te ontmoeten. Zonder dat er enige prestatie van je verlangd wordt. Alles is goed. Het is wat het is.” Jannie begint komend seizoen met iets nieuws: ‘schrijf je rouw’. “Een lieve buurvrouw overleed, ik geloof dat schrijven troostend is. Als iemand een idee heeft voor een goede plek om over rouw en verlies te schrijven hoor ik het graag. Wil je een keer meedoen met een schrijfontmoeting of soep komen eten in de buurttuin, hartelijk welkom!”